W budynkach przy ul. Solnej 12 mieszczą się dwie szkoły muzyczne:

Poznańska Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna I stopnia nr 1 im. Henryka Wieniawskiego oraz

Poznańska Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna II stopnia im. Mieczysława Karłowicza, której początki sięgają roku 1950. Szkoła zaprojektowana w stylu modernistycznym przez Witolda Milewskiego oraz Zygmunta Skupniewicza i zbudowana w latach 1965-1975. Obiekt zaplanowano na 650 uczniów; złożony jest z trzech budynków:

– internat (zbudowany jako pierwszy)

– budynek dydaktycznyod strony dzisiejszej ulicy Hejmowskiego (ogólnokształcący)

– budynek muzyczny z salą koncertową na 414 miejsc i salą kameralną na 150 miejsc oraz ok. 70 sal do nauki przedmiotów muzycznych.

Dwa ostatnie budynki dysponują wewnętrznymi dziedzińcami.

Sale koncertowe projektowano we współpracy z akustykiem Witoldem Straszewiczem (1919-1998). Elewacje w projekcie miały być pokryte klinkierem, a na wysuniętej ścianie budynku muzycznego umieszczona miała być witromozaika, czyli mozaika z drobnych płytek szklanych (słońce w kolorach tęczy). Kurtynę w auli budynku muzycznego zaprojektował prof. Zbigniew Bednarowicz, uczeń prof. Stanisława Szczepańskiego. Ani mozaiki, ani wykładzin klinkierowych nigdy nie zrealizowano, nie powstała też mała architektura.